50

Ha die lezers,
In het vorige verslag gaf ik al aan dat een bijna 50-jarige nooit te oud is om te leren. Inmiddels ben ik 50 en ik denk dat ik nog steeds niet te oud ben om te leren.

Weer een verslag zonder foto’s omdat ik zo dom was om bij de zwemlessen waarbij de kinderen de nieuwe zwemkleding aanhadden mijn fototoestel te vergeten. Ik beloof jullie dat die foto’s nog komen en dat het volgende verslag minder lang op zich laat wachten.

Omdat er niet constant nieuwe dingen gebeuren is er ook niet altijd de inspiratie voor een verslag. Gewoon omdat er niet echt nieuws te melden is. Omdat ik vond dat het nu toch te lang ging duren hierbij een verslag met ook wat verhalen uit de privesfeer.

De afgelopen periode stond hier een beetje in het licht van de ceremonies. Op 5 maart was het Nyepi, het Balinees nieuwjaar en daarvoor en daarna zijn er ook ceremonies die voorbereid moeten worden. Bij ons in het dorp is er bijvoorbeeld een keer per 2 jaar (en dit was zo’n jaar) een vuurgevecht de avond voor Nyepi. Het verhaal gaat dat lang geleden een aantal mensen van ons dorp Jasri waren gaan bidden in een tempel bij het strand. Toen ze terugkwamen bleek dat zij allerlei slechte geesten hadden meegenomen die door andere dorpsbewoners met vuur zijn verjaagd. Dit wordt nagespeeld waarbij de mensen die van het strand komen in de dorpsstraat worden bekogeld met fakkels van een centimeter of 80. De bekogelden pakken deze fakkels weer op en gooien ze terug. In het dorp is de de elektriciteit uitgezet dus het is een behoorlijk spectaculair gezicht en ook best gevaarlijk.
Mijn broer Nico en zijn vrouw Christl waren op bezoek bij ons en hebben dat spectakel kunnen meemaken. Op Nyepi zelf mag je geen vuur gebruiken en moet je op je eigen erf blijven. Dus geen lichten aan e.d. Dat is om de slechte geesten te laten denken dat er niemand is en dat ze het eiland dan met rust zullen laten.

In de week voor Nyepi zijn we mijn broer en schoonzus nog een klein weekje naar Sulawesi geweest om preciezer te zijn het eilandje Bunaken dicht bij de stad Manado. Een duikers- en snorkelparadijs. Mijn broer heeft het eerste gedaan en de rest het tweede en gevieren hebben we ook heerlijk gerelaxed. Ik ben samen met mijn broer ook nog naar het natuurreservaat Tangkoko bij Manado geweest waar we de zwarte makaak (apensoort), de neushoornvogel en de Tarsius (spookdiertje) hebben gezien en ook de nodige ijsvogels. Mijn broer is behoorlijk vogelgek en dat is best aanstekelijk.

Naast dat bezoek waren zowel mijn broer als ik op 9 maart jarig. Hij werd 55 en ik 50. We hebben op diezelfde dag ook de inwijdingsceremonie voor het nieuwe gastenverbijf gehouden dus het was een drie dubbelfeest waarvan we een 4-dubbel feest gemaakt hebben . We hadden namelijk op het eerdergenoemde Bunaken een Duitser genaamd Dieter ontmoet die ook op 9 maart 1961was geboren. Een dag voor ons vertrokken hij en zijn vrouw voor hun laatste vakantieweek naar Bali en wij hebben hem dus ook voor het feest uitgenodigd. Ergo, drie jarigen en een inwijdingsfeest. Al met al een mooie dag.

In het vorige verslag heb ik het een en ander verteld over het sponsoren van de kinderen en dat we aan het bedenken zijn hoe we het volgend jaar kunnen doen. Uit de gesprekken met de leraressen blijkt dat er toch ook een aantal zijn die denken dat we wel voldoende het onderscheid kunnen maken tussen mensen die het nodig hebben en die het niet nodig hebben. We gaan nog verder met dat gesprek en over de uitkomsten informeer ik jullie natuurlijk. Ik was erg blij met een reactie van Christine die met ons meedacht over hoe we het wellicht ook zouden kunnen oplossen. Ik vind het een belangrijk deel van onze hulp dus ik wil dit echt goed met de leraressen doorgesproken hebben zodat we gezamenlijk denken dat we een goede manier hebben op de kinderen individueel te sponsoren.
De bankjes zijn nog niet geverfd maar wat ik het vat zit verzuurd niet, het gaat heus gebeuren maar er moet voldoende tijd zijn dat de bankjes niet gebruikt worden. Dus gedurende een vakantieperiode.
Voor het overige gaat alles gewoon door op het schooltje. Door al jullie donaties hebben de kinderen door de speeltoestellen die er inmiddels staan, de wekelijkse maaltijden en het 2-wekelijkse zwemmen een leukere schooltijd en hebben de leraressen door de bijdrage in het salaris ook een iets prettiger leven. Met andere woorden volgens mij zijn we nog steeds goed bezig met zijn allen en ik bedank jullie dan ook van harte voor de trouwe donaties die ik maandelijks ontvang.

Aanstaande dinsdag hebben we weer een bijeenkomst met de leraressen en wanneer daar nieuws uit voorkomt laat ik jullie dat zo snel mogelijk weten en als ik foto’s heb dan plaats ik die ook zo snel mogelijk.

Salam hangat,
Ad en Brenda